Güveler ve Kelebekler Matinesi

Perde karardıktan sonra geriye sadece kanat çırpınışlarının hırıltısı kalır: her güve, içimizde kıpırdanan değişimin çarpıcı sancısını taşır; insanlar onu kirli, uğursuz bir konuk sanır. Oysa her sancılı dönüşüm, tıpkı kelebeğin naif kanatlarında açığa çıkan saflıktaki gibi, acısız bir umut vaadidir. Ve nihayet — ne güveler vardır artık, ne kelebekler; çünkü pek azımız, dönüştüğümüz an orada kalmaya cesaret eder.