Kuzey’le Yıldız; bir köprünün üstündeki iki inatçı keçi, aynı denizin iki hırçın dalgasıdır. Yıldız, Kuzey’i, kendini bildi bileli sevmektedir. Ondan başkasını gözü görmemiştir. Aileler de birbirinin can dostu olduğundan Kuzey’le Yıldız’a ivedilikle birer söz yüzüğü takılır. Amma ve lakin, Kuzey, üniversite okumak için İstanbul’a gittiğinde tüm sözlerini unutur, yeni aşklara yelken açar. Bu durum, ailesi ve Yıldız tarafından öğrenildiğinde ise, Kuzey, kendi ailesi dahil köydeki herkes tarafından aforoz edilir. Artık Kuzey’in ne bir memleketi, ne de bir ailesi vardır. Yıldız, Kuzey’ini, göğünü ayakta tutan direğini, bildiği tek yönünü kaybetmiş, kalbine çakılan bir kazıkla öylece kalakalmış, bunun acısını, bir an olsun unutmamıştır.